Onderzoeksproject aanpassen

Projecten zijn uitsluitend aan te passen door bij het project behorende onderzoekers.

Geef via het uitrolmenu aan welke onderzoeker u bent. Nadat op u de button 'Edit project' heeft geklikt, wordt automatisch een e-mail verstuurd naar het e-mailadres van de onderzoeker die u heeft gespecificeerd.

In deze e-mail staat een link waarmee u het project kunt wijzigen.

Project properties

Title	Determinanten voor een succesvolle uitkomst na behandeling van primair hyperaldosteronisme sinds de introductie van bijniervenesampling in het UMCG
Keywords	Bijnier Hypertensie
Researchers	Dr. M.N. Kerstens dr. S. Kruijff A.M.A. Berends
Nature of the research	Het betreft een retrospectief cohort onderzoek bij patiënten behandeld voor primair hyperaldosteronisme na de introductie van bijniervenesampling in het UMCG.
Fields of study	surgery endocrinology vascular medicine

Background / introduction

Bij een primair hyperaldosteronisme (PHA) wordt er in de bijnieren teveel van het hormoon aldosteron gemaakt. Aldosteron heeft invloed op de water- en zouthuishouding in het lichaam. De belangrijkste gevolgen van PHA zijn dan ook hypertensie en hypokaliëmie. PHA komt relatief vaak voor als oorzaak van secundaire hypertensie. Uit onderzoek blijkt dat bij ongeveer 5-10% van de mensen met hypertensie en bij 17-23% van de mensen met therapieresistente hypertensie een PHA als oorzaak wordt gevonden. Onbehandeld geeft PHA een verhoogd risico op cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit. Een tijdige diagnose en het inzetten van een passende behandeling is daarom belangrijk. Het achterhalen van de oorzaak van PHA is daarbij essentieel. Dit zal namelijk in belangrijke mate de keuze van behandeling bepalen; opereren (eenzijdig probleem) versus medicamenteuze behandeling (dubbelzijdig probleem). Er zijn grofweg twee oorzaken voor PHA te onderscheiden. In circa 1/3 van de gevallen is er sprake van een (meestal goedaardig) gezwel in één bijnier (APA, aldosteron producerend adenoom). In de overige 2/3 deel van de gevallen is er sprake van een vergroting van beide bijnieren (BAH, bilaterale bijnierhyperplasie). Om beter te kunnen vaststellen of één of beide bijnieren overactief zijn, wordt aanbevolen om naast een CT-scan van de bijnieren ook een bijniervenesampling te doen. Bij dit onderzoek wordt aldosteron gemeten in een bloedmonster dat d.m.v. katheterisatie is verkregen uit beide bijnieraderen. Sinds 2007 wordt er in het UMCG bij elke PHA patiënt een bijniervenesampling verricht. Er is sprake van een klinisch succesvol resultaat, als na chirurgische verwijdering van de bijnier, de patiënt normotensief is zonder gebruik van aanvullende bloeddrukverlagende medicijnen. Biochemisch is er sprake van volledige remissie (na chirurgische behandeling) bij normalisatie van aldosteron en kalium waarden in het bloed. Echter lang niet elke patiënt bereikt een volledig klinisch succesvol resultaat na operatie. Soms blijft de hypertensie aanwezig, maar kunnen de medicijnen hiervoor wel worden verminderd.

Research question / problem definition
Wat zijn determinanten voor een succesvolle uitkomst na chirurgische behandeling voor PHA? Zijn er verschillen te identificeren tussen chirurgische en medicamenteus behandelde patiënten?

Workplan

Tijdens deze stage doorloop je alle facetten van het wetenschappelijk onderzoek. Je bent betrokken bij het verzamelen, analyseren en interpreteren van de data met daarnaast de mogelijkheid om betrokken te zijn bij de totstandkoming van een wetenschappelijke publicatie. Aanvullend is er gelegenheid om zelf een bijniervenesampling en/of een bijnieroperatie en/of patiëntbesprekingen bij te wonen om je zo verder te kunnen verdiepen in dit interessante onderzoeksgebied.

References

1. Young WF. Diagnosis and treatment of primary aldosteronism: practical clinical perspectives (Review). J Intern Med 2019 Feb;285(2):126-148.
2. Williams TA, Lenders JWM, Mulatero P, et al. Outcomes after adrenalectomy for unilateral primary aldosteronism: an international consensus on outcome measures and analysis of remission rates in an international cohort. Lancet Diabetes Endocrinol. 2017;5(9):689-699.
3. Funder JW, Carey RM, Mantero F, Murad MH, Reincke M, Shibata H, et al. The Management of Primary Aldosteronism: Case Detection, Diagnosis, and Treatment: An Endocrine Society Clinical Practice Guideline. J of Clinical Endocrinology & Metabolism 2016 May;101(5): 1889–1916.
4. Dekkers T, Prejbisz A, Kool LJS, et al. Adrenal vein sampling versus CT scan to determine treatment in primary aldosteronism: an outcome-based randomised diagnostic trial. Lancet Diabetes Endocrinol. 2016;4(9):739-746.

top